آلودگی هوا؛ بحران خاموشی که دیگر قابل انکار نیست
✍️ ستار فرنام – خبرنگار و پژوهشگر اجتماعی
آلودگی هوا دیگر یک معضل مقطعی یا محدود به کلان‌شهرها نیست؛ بلکه در حال تبدیل شدن به یک اپیدمی فراگیر در سراسر کشور است. اگر تا دیروز تهران، اصفهان و مشهد گرفتار این بحران بودند، امروز حتی شهرهای کوچک و کم‌جمعیت هم دیگر هوای سالمی برای نفس کشیدن ندارند.
اما آنچه وضعیت را نگران‌کننده‌تر می‌کند، نه‌فقط خود آلودگی هوا، بلکه رفتار دولت در مواجهه با این بحران است. در حالی که مردم هر روز اثرات این فاجعه را در سرفه‌های مداوم، بیماری‌های تنفسی و افزایش آمار مرگ‌ومیر مشاهده می‌کنند، مسئولان همچنان با تغییر شاخص‌ها، دستکاری آمار و ارائه گزارش‌های غیرواقعی سعی دارند صورت‌مسئله را پاک کنند.
هوای آلوده با شاخص‌سازی تمیز نمی‌شود! کاهش عددهای رسمی، تغییری در واقعیت خیابان‌های خاکستری و ریه‌های بیمار مردم ایجاد نمی‌کند. اگر دولت در کنترل آلودگی ناتوان است، حداقل با مردم صادق باشد. بی‌اعتمادی عمومی وقتی شکل می‌گیرد که فاصله میان آنچه مردم حس می‌کنند و آنچه اعلام می‌شود، بیش از حد زیاد باشد.
سؤال اصلی این است: چرا هنوز هیچ سیاست جدی برای کنترل منابع اصلی آلودگی اجرا نشده است؟ چرا همچنان خودروهای بی‌کیفیت داخلی تولید و پلاک‌گذاری می‌شوند؟ چرا نیروگاه‌ها و صنایع آلاینده به کار خود ادامه می‌دهند؟ و چرا دولت به جای تغییر واقعیت، فقط آمارها را تغییر می‌دهد؟
اگر امروز برای این بحران تصمیمی جدی گرفته نشود، در آینده نه‌چندان دور دیگر چیزی به نام “هوای سالم” در هیچ‌کجای کشور باقی نخواهد ماند. دولت باید پاسخگو باشد، شفاف باشد و به‌جای پنهان‌کاری، راه‌حلی برای این فاجعه‌ی نفس‌گیر پیدا کند.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید