دولت پزشکیان با شعار وفاق ملی بر سر کار آمد، اما اقدامات اخیر آن، به‌ویژه در حوزه انتصابات، این پرسش را به میان آورده که آیا این وفاق در حال تبدیل شدن به شکاف نیست؟ تغییر مدیران ارشد یک دولت امری طبیعی است، اما جایگزینی نیروهای باسابقه و کارآزموده با افرادی که عمدتاً تنها سابقه فعالیت در ستادهای انتخاباتی دارند، نشانه‌ای از فاصله گرفتن از اصول شایسته‌سالاری است.
از تجربه به آزمون و خطا؟
بسیاری از مدیران منصوب دولت پیشین، صرف‌نظر از وابستگی‌های سیاسی‌شان، از نظر اجرایی تجربه قابل توجهی داشتند. حذف یکباره آنان و جایگزینی نیروهایی که شاید شناخت کافی از سیستم اجرایی کشور ندارند، می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری داشته باشد. یک مدیر باسابقه، حتی اگر با رویکرد دولت جدید همسو نباشد، می‌تواند به‌عنوان سرمایه‌ای برای انتقال تجربه عمل کند. اما نادیده گرفتن این مسئله و ورود مدیران فاقد تجربه، کشور را با روندی از آزمون و خطای مدیریتی روبه‌رو می‌کند که هزینه‌های آن را مردم خواهند پرداخت.
از وفاق ملی تا بی‌اعتمادی عمومی
حذف مدیران دولت قبل و جایگزینی آنان با افراد کم‌تجربه، ممکن است به‌جای تقویت انسجام، بی‌اعتمادی عمومی را افزایش دهد. اگر دولت پزشکیان به‌راستی به وفاق ملی باور دارد، باید نشان دهد که شایسته‌سالاری را بر جناح‌بندی‌های سیاسی ترجیح می‌دهد. در غیر این صورت، این روند می‌تواند حلقه مدیران ارشد کشور را به گروهی بسته و محدود تبدیل کند که ارتباطی با بدنه عمومی جامعه ندارند.
لزوم بازنگری در سیاست‌های انتصابی
دولت جدید برای تحقق وعده‌های خود، نیازمند ترکیبی از نیروهای باتجربه و جوان است، نه کنار گذاشتن یک طیف و جایگزینی آن با طیفی دیگر. تجربه نشان داده است که موفق‌ترین دولت‌ها آن‌هایی بوده‌اند که به‌جای حذف کامل مدیران پیشین، از ظرفیت‌های آنان بهره گرفته‌اند و در کنار آن، نیروهای تازه‌نفس اما متخصص را وارد ساختار کرده‌اند.
در نهایت، اگر دولت پزشکیان نتواند بین تغییرات مدیریتی و حفظ کارآمدی توازن ایجاد کند، نه‌تنها به شعار وفاق ملی خود پایبند نخواهد بود، بلکه ممکن است ناخواسته، شکاف‌های جدیدی در مدیریت کشور ایجاد کند؛ شکاف‌هایی که جبران آن‌ها، شاید برای سال‌ها امکان‌پذیر نباشد.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید